De moeilijkheid om een huis te kopen nadert het niveau van een “vastgoedzeepbel” in vijf Spaanse steden. De prijzen zijn er de afgelopen maanden omhooggeschoten. Het maandelijkse bedrag dat gezinnen moeten uitgeven om de hypotheek te betalen ligt al dicht bij het niveau van 2005-2006, de jaren voor het uitbreken van de vastgoedcrisis in 2008.
De getroffen steden zijn Madrid, Barcelona, Sevilla, Palma de Mallorca en Málaga. In deze grote hoofdsteden wordt ongeveer 40 procent van het netto-inkomen besteed aan huisvesting. Dit is de aanbevolen bovengrens voor het afsluiten van een lening. Idealiter zou het echter niet hoger dan 30 procent moeten zijn.
De vastgoedzeepbel voor huizenkopers is het meest kritisch in Palma de Mallorca. De gemiddelde uitgave is daar 58,74%, gevolgd door Madrid (56,97%). Op de tweede plaats staat Málaga (51,09%), waar de prijzen de afgelopen twee jaar sterk zijn gestegen. In feite zijn de prijzen met dubbele cijfers gestegen, waardoor de vastgoedprijzen in de Andalusische hoofdstad naar een recordhoogte zijn gestegen.
Barcelona staat op de vierde plaats met een percentage van 50,47%, gevolgd door Las Palmas (41,07%), Alicante (39,96%) en Bilbao (39,30%), volgens gegevens van het taxatiebedrijf Uve Valoraciones. Deze gespannen situatie op de huizenmarkt is niet uniek. In de 276 grootste Spaanse gemeenten die door het taxatiebedrijf zijn geanalyseerd, steeg het gemiddelde tarief tot 40,5% van het inkomen tegen het einde van 2023.
Dit is de eerste keer in tien jaar dat het percentage van 40% wordt overschreden. Volgens de gegevens van Uve Valoraciones werd een hoger percentage voor het laatst bereikt in 2014 (42,4%). In 2007 werd 59,5% van het netto-huishoudinkomen besteed aan huisvesting; in 2021 was het minimumaandeel 30,9%.
Uit de analyse blijkt dat de situatie in een aantal toeristische gemeenten in Spanje bijzonder complex is. In één analyse merkt de expert op dat in dit geval de aankoopuitgaven meer dan 60% van het netto-huishoudinkomen bedragen. Dit is het geval in 22 Spaanse gemeenten. Hiertoe behoren Santa Eulalia del Río (Ibiza), Adeje (Tenerife), Marbella en Jávea.
“Er zijn Spaanse steden waar een inwoner 60% van zijn netto gezinsinkomen moet uitgeven om een huis te kopen. Dit cijfer is te wijten aan het feit dat een groot deel van de huizen in de gemeente wordt gekocht door mensen die er niet permanent wonen. Zij hebben een veel hogere koopkracht dan de gemiddelde inwoner,” zegt Germán Pérez Barrio, voorzitter van UVE Valoraciones.
Als je kijkt naar een aantal wijken in Madrid en Barcelona, zie je dat de koopkracht het hoogst is in Ciutat Vella. De gemiddelde huur is daar 23.821 euro. De aankoopkosten zijn 87,57%, terwijl de huurkosten 97,57% zijn. In Eixample, met een gemiddeld inkomen van 44.874 euro, zijn de aankoopkosten 65,4%. De huuruitgaven zijn 55,19%. Daarna volgt de Madrileense wijk Retiro met een gemiddeld inkomen van 56.077 euro. Gemiddeld gaat 64,56% van het inkomen naar koopwoningen, terwijl het gemiddelde percentage dat naar huur gaat 40,74% is. In de wijk Salamanca gaat gemiddeld 61% van het netto-inkomen naar koopwoningen.
Bron: Agentschappen
