Elk jaar voeren meer dan 3.000 veroordeelden een taakstraf uit als alternatief voor gevangenisstraf. Het gebruik van deze maatregel is ingeburgerd en het aantal mensen dat voldoet aan de verschillende overeenkomsten tussen de gemeenten, verenigingen en penitentiaire inrichtingen is stabiel gebleven.
Vorig jaar werden er 3.303 aanvragen ingediend en bijna 3.000 mensen hebben het programma al afgerond. Volgens de gevangenissen ligt het aantal in de eerste twee kwartalen van dit jaar in dezelfde orde van grootte met 1.369 aanvragen. De overgrote meerderheid, bijna negen van de tien, wordt door mannen gediend, terwijl het aantal vrouwen laag is.
Dit is deels te wijten aan het feit dat de meeste misdrijven waarvoor dergelijke straffen worden opgelegd in plaats van boetes of gevangenisstraffen, misdrijven zijn die verband houden met gendergerelateerd geweld.
Van de 793 aanvragen die de staat op de Balearen in het tweede kwartaal ontving om veroordeelde gevangenen te laten werken, hadden er bijvoorbeeld 432 betrekking op geweld tegen vrouwen, oftewel 53 procent. De rest zijn misdrijven tegen de verkeersveiligheid, die een kwart uitmaken. De rest was voor mishandeling, eigendomsdelicten en andere soorten delicten.
De overgrote meerderheid van de taakstraffen wordt opgelegd als hoofdstraf. Twintig procent komt voor rekening van de andere gevallen die voor oplegging in aanmerking komen: de opschorting van een straf of ter vervanging van een straf van minder dan drie maanden gevangenisstraf.
De opeenstapeling van veroordelingen heeft geleid tot enige vertraging bij het dagvaarden van degenen die tot arbeid zijn veroordeeld, en het Openbaar Ministerie heeft herhaaldelijk gewezen op problemen met de naleving en controle van de maatregel in sommige provincies. Op de Balearen zijn echter geen gevallen ontdekt waarin de straf is verlopen en de verantwoordelijken van de penitentiaire centra van het Openbaar Ministerie hebben in verschillende verslagen geprezen dat de straffen snel worden uitgezeten.
In Palma werd een praktijk ingevoerd om de uitvoering te versnellen en de gevangene moest vanaf het eerste moment het plan voor de uitvoering van het werk en de gevolgen van niet-naleving ondertekenen, wat kan leiden tot een strafbaar feit. Hij was ook verplicht om een adres op te geven. Deze praktijk werd later uitgebreid naar de andere gerechtelijke arrondissementen.
Bron: Agentschappen
