Er kunnen ongeveer 250.000 deeltjes van plastic materialen in elke liter gebotteld water zitten, waarvan de overgrote meerderheid nanoplastics zijn.”
Dit maakt specialist in volksgezondheid en preventieve geneeskunde Joan Carles March duidelijk op basis van verschillende onderzoeken, die ook waarschuwt voor de risico’s bij het koken. “De toenemende aanwezigheid van microplastics en nanoplastics is een groeiende zorg, omdat ze eeuwenlang in het milieu kunnen blijven,” waarschuwt de expert.
Hoewel het voorbeeld van plastic flessen erg opvallend is, is het niet het enige geval. Alledaagse voorwerpen zoals babyflesjes, blikjes en de coating van drinkwaterleidingen worden ook gemaakt van bisfenol A (BPA), een synthetische chemische stof die vaak wordt gebruikt in de industrie en voedselverpakkingen en die het voortplantings- en immuunsysteem kan aantasten.
“Er is een groeiende bezorgdheid over de blootstelling aan chemische milieuverontreinigende stoffen die we binnenkrijgen via voedsel, hetzij via resten van bestrijdingsmiddelen, hetzij via voedselverpakkingen, met name plastic, of door de manier waarop we koken, via pannen met antiaanbaklaag of bepaald plastic keukengerei,” waarschuwt March. Hij wijst er ook op dat cosmetica en textiel giftige stoffen bevatten die via de huid het lichaam kunnen binnendringen. “Al deze elementen leiden ertoe dat mensen worden blootgesteld aan een soort vervuilende stof die we hormoonontregelaars noemen.” Ze raadt daarom aan om minder voedsel in plastic verpakkingen te kopen, het niet op te warmen in deze verpakkingen, omdat magnetronverpakkingen van glas moeten zijn, en je handen te wassen.
In dit verband wordt benadrukt dat “in de afgelopen jaren in verschillende onderzoeken nanoplastics zijn aangetroffen in het bloed van mannen en vrouwen, in de placenta van zwangere vrouwen en in de melk van moeders kort na de bevalling. De auteurs van sommige van deze onderzoeken hebben er al op gewezen dat microplastics en nanoplastics stoffen bevatten die fungeren als hormoonontregelaars en die op lange termijn effecten op de gezondheid kunnen hebben.” Nanoplastics zijn zeer kleine plastic deeltjes tussen 1 en 1.000 nanometer groot (een nanometer is een miljoenste millimeter). Microplastics daarentegen zijn fragmenten tot vijf millimeter groot die met het menselijk oog waarneembaar zijn.
March benadrukt dat “een studie gepubliceerd in de New England Journal of Medicine het voor het eerst mogelijk maakt om de relatie tussen de ophoping van plastic in het lichaam en de verslechtering van de gezondheid te analyseren. Er werd met name ontdekt dat patiënten met nanoplastics in hun slagaders 4,5 keer meer kans hebben op een hartaanval of beroerte, omdat de aanwezigheid van fragmenten van dit materiaal ontstekingen in de hand werkt.”
De specialist op het gebied van volksgezondheid merkt echter op dat “het meten van de mogelijke schadelijke effecten van plastic op mensen veel moeilijker is dan op dieren, omdat deze laatste niet opzettelijk met plastic gevoerd kunnen worden”. Ondanks de moeilijkheden hebben “laboratoriumtests aangetoond dat microplastics schade veroorzaken aan menselijke cellen, waaronder allergische reacties en celdood. Tot op heden zijn er echter geen epidemiologische studies die een verband aantonen tussen blootstelling aan microplastics en gezondheidseffecten bij een grote groep mensen.”
Een van de meest verrassende bevindingen van de verschillende onderzoeken is dat uit de analyse van monsters van 52 mensen die tussen 2016 en 2024 zijn overleden, blijkt dat de concentraties microplastic en nanoplastic deeltjes hoger zijn in de hersenen dan in de lever of nieren, organen die betrokken zijn bij de zuivering van giftige stoffen uit het menselijk lichaam. “De totale hoeveelheid microplastics die in het lichaam is aangetroffen, is in de loop van de acht jaar toegenomen, volgens de resultaten die nu zijn gepubliceerd in Nature Medicine,” concludeert hij.
Bron: Agentschappen
