Net als de gelukzalige bezoeken van de paus of het mythische eerste concert van de Stones in Madrid in 1982, zal een hele generatie waarschijnlijk praten over de aankomst van Taylor Swift in de stad in haar privéjet met “The Eras Tour”, een tournee die wereldwijd kassarecords heeft gebroken.
Het gerenoveerde Santiago Bernabéu stadion, ondanks de bouwhekken die nog steeds buiten staan, heeft zich voor haar première deze woensdag (29/05/2024) uitgedost als een tempel van grote muzikale evenementen voor 65.000 toeschouwers (en evenveel opnieuw deze donderdag), zoals de artieste zelf bevestigt.
Ondanks het vluchtige karakter van de hedendaagse muziekindustrie, heeft de Amerikaanse zichzelf bevestigd, in ieder geval in mei 2024, als een van de weinige artiesten van de millennial generatie die in staat is om het massale elan van de oude legendes op te wekken en bekende gezichten als Aitana, Blake Lively of Ryan Reynolds op te roepen.
Al voor de aftrap hing er een feestelijke sfeer rond het stadion en was het een unieke gelegenheid. Veel buitenlanders en fans waren uitgedost in lovertjes en alle iconen van de artiest in temperaturen van 34 graden en droegen zelfs de shirts van het rugbyteam van Travis Kelce, haar huidige partner.
Dankzij de snelle en gemakkelijke toegang was het Bernabéu bijna vol voor het voorprogramma, de Amerikanen Paramore, die niet meer in Madrid waren geweest sinds 2011, hetzelfde jaar dat Swift haar enige optreden in het land maakte onder een heel andere status: slechts 4.000 mensen kwamen opdagen voor haar optreden.
Ondanks de hoge prijzen – sommige VIP-tickets kosten bijna 600 euro – en zonder de mogelijkheid om online kaarten te kopen, kwamen meer dan 65.000 mensen genieten van meer dan drie uur van 45 nummers en evenveel kostuumwisselingen als er zijn geweest sinds haar tweede album “Fearless” (2008).
Zoals gebruikelijk sinds het begin van de tournee in de VS meer dan een jaar geleden, begon het uitputtende overzicht van haar werk niet met de Grammy-winnaar voor Beste Album, een van de vier die ze in deze categorie heeft, maar met “Lover” (2019), een van de meest vrolijke en populaire uit haar carrière.
“Encantada de conoceros!” zei ze in het Spaans toen ze op het podium stond voor een publiek waarvan ze de toewijding meteen herkende. “Wat een manier om te zingen en te dansen, wat een geweldige manier om te beginnen!” riep ze uit na de bekende maar niet minder gevierde opening met ‘Miss Americana’ en ‘Cruel Summer’.
De enscenering is even vertrouwd als kolossaal, met een enorm scherm dat een hele verdieping beslaat, de catwalk achterin de arena, het golvende podium, de zes muzikanten en vier achtergrondzangeressen, de ongeveer vijftien dansers, de LED-polsbandjes en de talloze luiken waardoor Swift verschijnt en verdwijnt.
De akoestiek van het Bernabéu was ook bevredigend, niet zozeer de thermostaat, waar het om 22.00 uur binnen bijna net zo warm was als buiten om 17.00 uur.
Van haar kant is ze altijd verbaasd over de loyaliteit waarmee het publiek de teksten meezingt, met de capaciteit van het stadion van Real Madrid “dat nooit ophoudt”, en ze heeft beloofd dat het niet nog eens 13 jaar zal duren voor haar volgende bezoek.
Een voor een liep ze door al haar podia en nummers, van het baanbrekende “You Belong With Me”, tot “We Are Never Ever Getting Back Together”, van haar popexplosie met “Red” (2012), of de punch van “…Ready for it?”, van het gruizige “Reputation” (2017).
Zelfverzekerd op het podium was Swift een perfecte leider, solide in haar zang, veelzijdig in het veranderen van muzikale registers, grappend (“Heb je 10 minuten?” zei ze voor haar lange versie van “All Too Well”) en met een constante knipoog naar haar fans, zoals toen ze opstond om een heel jonge fan haar bolhoed te geven.
Als een film van Peter Jackson verslond het publiek de anderhalf uur zonder blikken of blozen en was klaar voor het tweede deel met het rustige ‘Folklore’, dat ook de ‘indie’-wereld incorporeerde, met een hut in het midden van het podium en warme heropvoeringen van ‘Betty’ of ‘Champagne Problems’, dit keer met haar alleen aan de piano, de zaal vol champagneklanken en een spontaan en enorm slotapplaus.
Voor degenen die na het uitgebreide folksegment in een soort roes waren geraakt, was er de schok van ‘1989’ (2014), haar meest succesvolle album, van ‘Style’, ‘Blank Space’ en vooral van ‘Shake it Off’ en ‘Bad Blood’, die niemand zonder dans lieten.
‘The Tortured Poets Department’ (2024) is al een maand op tournee, maar hij sloot het af met indrukwekkende producties, vooral ‘Who’s Afraid of Little Old Me?’ of ‘Fortnight’, hoewel ‘I Can Do It With A Broken Heart’ het meest gezongen werd voordat hij verrassend ‘Sparks Fly’, ‘I Can Fix Him (No Really I Can)’, ‘I Look In People’s Window’ en ‘Snow On The Beach’ zong.
En tussen huidige klassiekers als ‘Lavender Haze’, ‘Antihero’ en ‘Karma’, sloot Swift haar lange popopera rond middernacht af met de titeltrack ‘Midnights’ en een bedankje aan het Spaanse publiek: “Bedankt dat jullie er waren, door jullie voelde dit concert alsof het maar 10 minuten duurde”.
Bron: Agentschappen
