De regering in Madrid opent de deur: regio’s mogen in de toekomst hun eigen maximumbedragen voor huursubsidies vaststellen. Voor Mallorca zou dat verlichting kunnen brengen, maar niet zonder discussie ter plaatse. De nieuwe regels voor huursubsidies zouden verlichting kunnen brengen op de Balearen.
In het ontwerp van het nieuwe Spaanse huisvestingsplan is bepaald dat autonome regio’s in de toekomst hun eigen maxima voor huursubsidies kunnen vaststellen, mits zij overeenstemming bereiken met het ministerie van Volkshuisvesting in Madrid. Dit zou vooral relevant kunnen zijn voor eilanden met hoge huurprijzen. Tot nu toe gelden er landelijk vastgestelde maximumbedragen: tot 900 euro per woning of 450 euro per kamer wordt als subsidiabel aangemerkt.
Op Mallorca zijn deze limieten voor veel woningen echter niet realistisch. In wijken als La Llotja of bij de Paseo Marítimo zijn de vierkante meterprijzen al jaren gestegen; wie hier werkt, vindt vaak alleen nog maar kleine, dure kamers. De truc in het nieuwe plan: regio’s moeten hun eigen grenzen mogen stellen, na overleg met het ministerie.
Voor de Balearen betekent dit dat de regering kan reageren op de werkelijke marktsituatie. In de praktijk betekent dit dat wie vandaag geen recht heeft op subsidie, onder de nieuwe regionale tarieven weer steun zou kunnen krijgen. Het gaat echter niet om een automatisch pakket met geld, maar om een wettelijk kader. De definitieve cijfers moeten nog worden onderhandeld en volgens de planning moet het plan uiterlijk aan het einde van het jaar worden goedgekeurd. Zolang het document slechts een ontwerp is, blijven veel vragen onbeantwoord.
Ter plaatse zijn de reacties gemengd: jonge stellen die ’s ochtends hun koffie halen bij de markthal van Palma hopen op verlichting. Verhuurders stellen daarentegen dat hogere subsidies de vraag verder zouden kunnen aanwakkeren. Sociale instanties wijzen erop dat er naast geld ook meer betaalbare woningen nodig zijn, niet alleen subsidies. Wie als huurder steun verwacht, moet de ontwikkelingen volgen en zich tijdig informeren, bijvoorbeeld bij het gemeentehuis, de sociale diensten of de consumentenverenigingen.
Voor de politiek geldt: op maat gemaakte regels voor eilandregio’s zijn een stap in de goede richting, maar geen wondermiddel. Zonder extra woningbouw en controles op illegale onderverhuur blijft de situatie gespannen.
Uiteindelijk maakt het debat één ding heel duidelijk: wat op het vasteland als voldoende wordt beschouwd, is al lang niet meer geschikt voor een eiland waar toerisme, tweede woningen en een stijgende vraag de prijzen opdrijven. Of de nieuwe regelgeving echt helpt, hangt af van de uitvoering ervan en van de vraag of de regering van de Balearen van de gelegenheid gebruik maakt om regionaal redelijke grenzen vast te stellen.
Bron: agentschappen
