De Vereniging van directeuren en managers van sociale diensten heeft erop gewezen dat vier jaar na de invoering van het minimuminkomen (IMV) slechts 5,9% van de bevolking op de Balearen die onder de armoedegrens leeft van deze uitkering profiteert en heeft de Spaanse regering bekritiseerd omdat zij niet “coördineert” met de gemeentelijke sociale diensten om het bereik van de uitkering te vergroten.
Gemiddeld wordt 12,2% van de bevolking die onder de armoedegrens leeft door deze uitkering bereikt. De vereniging hekelt ook de territoriale verschillen tussen gemeenten, die variëren van 24,5% van de bevolking die onder de armoedegrens leeft in Baskenland tot 5,9% op de Balearen.
De hoofden van de sociale diensten hebben de regering bekritiseerd voor het “niet bereiken van haar verklaarde doelstelling om de 850.000 gezinnen die in extreme armoede leven in ons land binnen een paar maanden te bereiken met het IMV. Ondertussen moet de hardnekkigheid van de “hongerslangen” volgens de vereniging “de machthebbers beschamen”, die ze beschuldigen van de “ontoereikendheid van de regering bij het toedienen van het vaccin tegen armoede, zoals ze het minimuminkomen noemden.”
Volgens de Vereniging van Directeuren en Managers van Sociale Diensten ontvingen in april 589.948 gezinnen met in totaal 1.771.480 mensen IMV. De groep herinnerde eraan dat het bestaansminimum zowel het basisinkomen voor gezinnen met een inkomen onder het gegarandeerd inkomen omvat als de aanvullende bijstand voor kinderen die een inkomen van minder dan drie keer het gegarandeerd inkomen aanvullen.
Volgens de organisatie zijn de gezinnen die het basisinkomen ontvangen omdat hun inkomen lager is dan het “gegarandeerd inkomen” “slechts” 392.902 huishoudens (1.006.763 mensen), d.w.z. 2,1% van de Spaanse bevolking. Er werd ook aan herinnerd dat de oorspronkelijke prognose bij de lancering van de IMV in 2020 was om 850.000 mensen te bereiken die in ernstige armoede leven (17% van de Spaanse bevolking, 2,3 miljoen mensen). “De realiteit is dat slechts 46,2% van de mensen die door ernstige armoede worden getroffen, zijn bereikt”, legde de groep uit. Als we het armoederisico als maatstaf nemen, bevinden 8.260.000 mensen in Spanje zich momenteel in deze situatie, omdat ze minder dan 60% van het mediane inkomen hebben. Bijgevolg bereikt de IMV “slechts” 12,2% van de mensen die een armoederisico lopen.
Op territoriaal niveau heeft de vereniging gewezen op de “grote verschillen” in de uitvoering tussen de autonome gemeenschappen. In Baskenland (24,6%), Ceuta (23,5%) en Melilla (22,6%) bereikt IMV meer dan 20% van de bevolking onder de armoedegrens, terwijl het in Castilla-La Mancha (8,7%), Catalonië (8,6%), de Canarische Eilanden (8,3%) en de Balearen (5,9%) de 10% niet haalt. Dichter bij het nationale gemiddelde van 12,2% liggen gemeenten als Navarra (17,7%), Asturië (16,5%), La Rioja (15,8%), Andalusië (14,4%), Aragon (13,6%), Madrid (13,07%), Extremadura (13,4%), Cantabrië (12,2%), Castilla y León (12,17%), Valencia (11,01%) en Galicië (10,9%).
Gezien deze cijfers is de vereniging van directeuren en managers van sociale diensten van mening dat “er een nog grotere impuls nodig is om het IMV te betrekken bij het beheer van de sociale basiszorg”. Ze zijn van mening dat “gemeentelijke sociale diensten een capillair netwerk zijn dat alle burgers bereikt, ongeacht de gemeente waarin ze wonen en hun persoonlijke en sociale situatie”. De organisatie klaagt echter dat “het ministerie van Inclusie en Sociale Zekerheid geen coördinatie heeft opgezet die ongetwijfeld zou hebben bijgedragen aan de implementatie van de IMV, het verbeteren van de toegangstijden en het verbeteren van de economische situatie van veel gezinnen”. Volgens hen “heeft het bureaucratische labyrint dat is gecreëerd om toegang te krijgen tot het IMV ertoe geleid dat duizenden mensen maandenlang in onzekere situaties hebben geleefd in grote onzekerheid tijdens de grootste sociale crisis in de geschiedenis”.
Bron: Agentschappen
