Volgens een nieuwe studie, gepubliceerd in het tijdschrift Communications Biology, zijn de hersenen van honden gevoeliger voor spraak die aan hen gericht is dan voor spraak die gericht is aan volwassenen, vooral wanneer die gesproken wordt door vrouwen. In een onderzoek met functionele magnetische resonantiebeeldvorming op getrainde honden vonden Hongaarse onderzoekers van de Eötvös Loránd Universiteit interessante overeenkomsten tussen de hersenen van kinderen en honden bij het verwerken van spraak met overdreven prosodie.
Wanneer we communiceren met mensen die beperkte taalvaardigheden hebben (zoals baby’s en honden), spreken we met een specifieke taalstijl die wordt gekenmerkt door overdreven prosodie om hun aandacht te trekken en vast te houden.
Doelgerichte spraak in de kindertijd is erg belangrijk omdat het de gezonde cognitieve, sociale en taalontwikkeling van kinderen ondersteunt. Het is dus niet verrassend dat de hersenen van baby’s afgestemd zijn op deze manier van spreken, maar reageren de hersenen van honden ook op de manier waarop we tegen ze praten?
Om deze vraag te beantwoorden, maten onderzoekers de hersenactiviteit van honden met behulp van functional magnetic resonance imaging (fMRI). In de fMRI luisterden getrainde en bewuste familiehonden naar spraak van kinderen en volwassenen, opgenomen door 12 vrouwen en 12 mannen in echte interacties.
“Het bestuderen van hoe de hersenen van honden door honden gestuurde spraak verwerken is opwindend omdat het ons kan helpen te begrijpen hoe overdreven prosodie bijdraagt aan efficiënte spraakverwerking in een niet-menselijke soort die kan vertrouwen op verschillende spraaksignalen (bijv. het opvolgen van verbale commando’s),” legt Anna Gergely, co-auteur van het onderzoek, uit.
Het onderzoek toont aan dat auditieve gebieden in de hersenen van honden sterker reageren op spraak die gericht is aan honden en baby’s dan op spraak die gericht is aan volwassenen, wat het eerste neurale bewijs is dat de hersenen van honden reageren op spraak die specifiek aan hen gericht is.
Interessant is dat de gevoeligheid van hondenhersenen voor spraak gericht aan honden en baby’s meer uitgesproken was wanneer de sprekers vrouwelijk waren, en beïnvloed werd door de toonhoogte van de stem en variatie in toonhoogte. Deze resultaten suggereren dat de manier waarop we tegen onze honden praten er toe doet en dat hun hersenen bijzonder gevoelig zijn voor de overdreven prosodie die typisch is voor de vrouwenstem.
“Wat deze bevinding bijzonder interessant maakt, is dat deze gevoeligheid bij honden, in tegenstelling tot die bij zuigelingen, niet verklaard kan worden door een oeroud vermogen om te reageren op signalen van soortgenoten, noch door intra-uteriene blootstelling aan de vrouwenstem.”
Verrassend genoeg worden de vocale toonhoogtepatronen die kenmerkend zijn voor geleide spraak “normaal gesproken niet gebruikt in hond-tot-hond communicatie; daarom kunnen onze resultaten dienen als bewijs voor een neurale voorkeur die honden ontwikkelden tijdens hun domesticatie.”
“De hogere gevoeligheid van de hersenen van honden voor spraak die specifiek wordt uitgesproken door vrouwelijke honden, zou te wijten kunnen zijn aan het feit dat vrouwelijke honden vaker tegen honden spreken met een overdreven prosodie dan mannelijke honden,” legt Gábor uit.
Bron: Agentschappen
