Op donderdag (16/11/2023) heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie (HJEU) het beroep verworpen dat Spanje had ingesteld tegen de vangstbeperkingen voor heek, zeebarbeel en rode garnaal in de Zee van Alboran, de Balearen, Noord-Spanje en de Golf van Lion.
Spanje verzocht om nietigverklaring van de verordening van de Raad tot vaststelling van de vangstmogelijkheden voor sommige visbestanden en groepen visbestanden in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee, omdat de maatregelen “onevenredig” en “duidelijk ongeschikt” waren om het doel van de verordening te bereiken, aangezien zij niet voldeden aan het vereiste van wetenschappelijk advies en niet noodzakelijk waren, aangezien er alternatieve maatregelen beschikbaar waren, zoals gesloten seizoenen, minimummaten en een grotere selectiviteit van gesleept vistuig.
In zijn arrest van donderdag heeft het Hof van Justitie dit beroep verworpen en geoordeeld dat de Raad de gronden waarop hij de maximaal toegestane visserijinspanning voor de beugvisserij op heek en zeebarbeel en de vangstbeperkingen voor rode garnaal in de Middellandse Zee in de deelgebieden Alboranzee, Balearen, Noord-Spanje en Golf van Lion heeft vastgesteld, rechtens genoegzaam heeft toegelicht.
In het arrest staat dat de Raad in dit verband over een beoordelingsmarge beschikt en dat hij bij de vaststelling van deze maatregelen zijn grenzen niet kennelijk heeft overschreden en deze maatregelen niet kennelijk onevenredig acht aan het nagestreefde doel, zodat zij niet in strijd zijn met het evenredigheidsbeginsel, zoals Spanje beweert.
Het Hof wijst erop dat de verordening geen bijzondere instandhoudingsmaatregelen uitsluit, maar het aan de Raad lijkt over te laten om zo nodig de meest geschikte aanvullende maatregelen op de visserijinspanningsregeling te kiezen om uiterlijk op 1 januari 2025 het doel van een visserijsterfte die overeenstemt met de maximale duurzame opbrengst, te bereiken.
Bovendien blijkt uit het wetenschappelijk advies waarop de Raad zich heeft gebaseerd, duidelijk dat de vaststelling van totaal toegestane vangsten (TAC’s) of vangstbeperkingen een maatregel is die kan worden aangenomen als aanvulling op de visserijinspanningsregeling op basis van de meerjarenplanverordening.
Spanje voerde onder meer aan dat deze tweede maatregel de bestaande maatregel tot regulering van de visserijinspanning voor trawlers overlapt, dat het vaststellen van een maximale vangst voor deze soort in deze gebieden overbodig is en dat er andere maatregelen zijn met hetzelfde doel, zoals gesloten visgebieden.
Spanje voegde daaraan toe dat het vaststellen van vangstbeperkingen de “schadelijkste” van de instandhoudingsmaatregelen was voor het economische gedrag van de vissersvloot en een grondiger wetenschappelijke analyse vereiste dan was uitgevoerd, en stelde daarom alternatieve beheersmaatregelen voor die het minder schadelijk achtte.
Het Hof is echter van oordeel dat de Raad de doeltreffendheid van de maatregelen terecht heeft afgewogen tegen de economische gevolgen ervan voor de visserijactiviteit en deze als de meest geschikte maatregelen heeft beschouwd om, naast de visserijinspanningsregeling, de sterftedoelstelling te bereiken, die is vastgesteld op een niveau dat overeenkomt met de maximale duurzame opbrengst op 1 januari 2025.
Bron: Agentschappen
