De hotelsector op Mallorca kent ook buiten het hoogseizoen een sterke vraag, waardoor de prijzen worden verhoogd.
In hoeverre zijn deze prijsverhogingen gerechtvaardigd in een tijd waarin de lokale bevolking te kampen heeft met stijgende kosten voor levensonderhoud en huisvesting?
De sector meldt voor september en oktober een hotelbezetting van ongeveer 85 procent – een procentpunt meer dan vorig jaar. Tegelijkertijd steeg de omzet per kamer (RevPAR) tot ongeveer 118 euro en ligt de gemiddelde kamerprijs (ADR) op bijna 140 euro, beide in vergelijking met 2024. Voor het voorjaar voorspellen de cijfers een gemiddelde overnachtingsprijs van ongeveer 152 euro, wat aanzienlijk hoger is dan vorig jaar.
Deze cijfers zijn afkomstig uit een marktanalyse van de Spaanse hotelvereniging CEHAT, die in samenwerking met een groot adviesbureau is opgesteld. De kernboodschap: er is vraag, de vliegverbindingen zijn goed en de macro-economische omstandigheden bieden kansen – daarom groeit het optimisme in de branche. Voor sommige bedrijven is de rekensom eenvoudig: schaars aanbod, stabiele vraag = hogere prijzen, ook buiten het hoogseizoen.
Een kritische beschouwing moet echter de vraag oproepen: wie profiteert er werkelijk van deze prijsstijgingen? Op korte termijn vullen stijgende tarieven de kas en vergemakkelijken ze blijkbaar de investerings- en financiële plannen van hotelexploitanten. Op lange termijn kunnen blijvende prijsstijgingen echter het imago van het eiland als betaalbare reisbestemming in gevaar brengen en het evenwicht tussen toeristische toegevoegde waarde en levenskwaliteit van de bewoners verstoren.
Wat opvalt in het publieke debat is het ontbreken van het perspectief van degenen die minder profiteren: seizoenarbeiders, werknemers in de horeca en huishoudelijke dienstverlening, gezinnen met een laag inkomen.
De cijfers voor de sector laten een goede bezettingsgraad zien, maar dat betekent niet automatisch betere lonen of betaalbare woonruimte. CEHAT wijst er zelf op dat de schaarse woonruimte het moeilijk maakt om personeel te werven en roept daarom op tot meer inzet voor de bouw van betaalbare woonruimte. Het blijft echter onduidelijk hoe prijsstijgingen in de hotelsector concreet moeten worden omgezet in betere arbeidsomstandigheden.
Een ander minpunt: de analyse concentreert zich op geaggregeerde kengetallen – bezettingsgraad, gemiddelde prijzen, boekingssnelheid – maar zegt weinig over regionale ongelijkheden. Op het eiland zien we pieken in de vraag in Palma en bepaalde kustplaatsen, terwijl kleinere gemeenten een andere realiteit ervaren. Een gedifferentieerde monitoring zou nuttig zijn: lokale bezettingsgegevens, gemiddelde werkuren, percentage tijdelijke contracten en daadwerkelijk betaalde lonen.
Bron: agentschappen
