“Het tekort aan medicijnen wordt een probleem voor de volksgezondheid”. Dit is de waarschuwing van deskundigen, ondersteund door volksgezondheid en preventieve geneeskunde specialist Joan Carles March. Hij wijst er ook op dat vier op de tien huishoudens in Spanje te maken hebben met bevoorradingsproblemen.
Het Colegio de Farmacéuticos de Baleares gelooft dat “het tekort aan medicijnen dat Spanje al jaren treft, net als de rest van Europa, een probleem voor de volksgezondheid kan worden”. Hoewel ze erop wijzen dat de overgrote meerderheid vervangende middelen heeft, roepen ze op tot “passende maatregelen om het tekort aan medicijnen aan te pakken”.
Opgemerkt moet worden dat de Agrupación Farmacéutica Europea (PGEU) en de Federación Internacional Farmacéutica (FIP) zich hierbij hebben aangesloten en aanbevelingen hebben gedaan om de gevolgen van medicijntekorten te minimaliseren. Bovendien waarschuwt de farmaceutische beroepsgroep al lang voor bevoorradingsproblemen zodat “kan worden voorkomen dat patiënten worden getroffen door vertragingen of stopzetting van behandelingen”.
March benadrukt dat “er sprake is van productiebeperkingen en een toenemende vraag op verschillende markten, wat van invloed is op het aanbod op de Balearen en in Spanje”. Volgens hem blijven “bevoorradingsproblemen een van de grootste uitdagingen voor Europa”. Hij benadrukt echter dat “de situatie met antibiotica is verbeterd. Twee jaar geleden hadden 27 Europese landen en alle regio’s van Spanje te maken met tekorten, een aantal dat afgelopen winter is teruggebracht tot zeven. Dit jaar zijn er geen grote problemen met deze medicijnen, maar de problemen met GLP-1-remmers zullen aanhouden.
Daarnaast zijn geneesmiddelentekorten een groeiend probleem dat de gezondheid en levenskwaliteit van mensen aantast. Ozempic, Lexatin en bijna 800 andere geneesmiddelen zijn niet verkrijgbaar in apotheken.
De gerenommeerde expert geeft toe dat “dit in zekere zin betekent dat we gedwongen zijn om geneesmiddelen voor te schrijven die mogelijk minder effectief zijn of meer veiligheidsproblemen hebben”. In deze context stelt hij dat artsen “minder vertrouwd zijn met deze geneesmiddelen, wat het risico op fouten vergroot”. Bovendien “verhoogt dit de werkdruk van professionals en kan het het vertrouwen van patiënten in de behandelingen die ze gebruiken verminderen”.
Bron: Agentschappen
