Volgens een modelstudie zou het Noordpoolgebied in alle emissiescenario’s tussen 2030 en 2050 in de septembermaanden ijsvrij kunnen zijn, een decennium eerder dan eerder werd aangenomen. De studie, gepubliceerd in het tijdschrift Nature Communications en geleid door de Pohang University of Science and Technology in Zuid-Korea, toont aan dat dit zelfs mogelijk is bij een scenario met lage broeikasgasemissies.
Het zesde evaluatierapport van het Internationale Panel voor Klimaatverandering (IPCC), dat in maart vorig jaar werd gepubliceerd, voorspelt dat het Noordpoolgebied in september gemiddeld vrijwel vrij van zeeijs zal zijn bij scenario’s met gemiddelde en hoge emissies, maar niet bij scenario’s met lage emissies.
De nieuwe studie, die op dinsdag (06/06/2023) werd gepubliceerd, voorspelt echter dat bij alle emissiescenario’s het Noordpoolgebied tussen 2030 en 2050 in september ijsvrij zou kunnen zijn. Deze resultaten benadrukken “de ingrijpende gevolgen van broeikasgasemissies in het noordpoolgebied en laten zien hoe belangrijk het is om plannen te maken en voorbereidingen te treffen voor een seizoensgebonden ijsvrij noordpoolgebied in de nabije toekomst”, schrijven de auteurs.
In de afgelopen decennia is het zee-ijs in het Noordpoolgebied in alle seizoenen snel afgenomen, met een toenemende afname sinds 2000. Een Noordpool zonder zee-ijs, zo stelt het team, zou gevolgen hebben voor de menselijke samenleving en natuurlijke ecosystemen binnen en buiten de regio, bijvoorbeeld door veranderingen in oceaanactiviteiten, een verdere versnelling van de opwarming van het Noordpoolgebied en een verandering in de koolstofcyclus.
Het team, onder leiding van Seung-Ki Min, gebruikte observatiegegevens van 1979 tot 2019 om klimaatmodel simulaties te beperken. De resultaten suggereren dat de menselijke invloed op de afname van het Arctische zee-ijs het hele jaar door waarneembaar is en grotendeels kan worden toegeschreven aan de toegenomen uitstoot van broeikasgassen. De bijdrage van aërosolen en natuurlijke factoren (zoals zonne- en vulkanische activiteit) is echter veel kleiner. Wat betreft de bijdrage van aërosolen en andere ozonafbrekende stoffen (ODS) aan het verdwijnen van het zee-ijs in de Arctische zomer, publiceerde het tijdschrift PNAS in mei een studie over hoe het Protocol van Montreal, dat het gebruik van deze stoffen beperkt, helpt om dit scenario te vertragen.
De studie, gebaseerd op modellering, toonde aan dat de implementatie van het Montreal Protocol, dat in 1999 van kracht werd, de eerste ijsvrije Arctische zomer met wel 15 jaar uitstelt. Als de internationale overeenkomst niet van kracht was geworden, zou de gemiddelde temperatuur aan het aardoppervlak in 2050 ongeveer een halve graad warmer zijn en de ijskap van het Noordpoolgebied ongeveer een graad warmer, zo bleek uit het onderzoek. Het Protocol van Montreal is gericht op het verminderen van concentraties van ODS in de atmosfeer, die vaak worden gebruikt in producten zoals koelkasten, airconditioners, brandblussers en spuitbussen.
Bron: Agentschappen
