De sociale kamer van het Hooggerechtshof heeft een uitspraak gedaan waarin zij bevestigt dat betaald verlof altijd op werkdagen en niet op kalenderdagen moet worden opgenomen. Het vonnis bevestigt een eerder vonnis van de sociale kamer van het Nationaal Gerechtshof, waarin werd vastgesteld dat de vijf dagen bijzonder verlof voor verschillende gevallen van ziekte, ongeval of ziekenhuisopname van familieleden, die zijn goedgekeurd in het Koninklijk Besluit 5/2023, moeten worden beschouwd als werkdagen en niet als kalenderdagen.
Het Hooggerechtshof bevestigt dat betaald verlof alleen zin heeft als het betrekking heeft op werkelijke werkdagen, aangezien het doel ervan is om afwezigheid op het werk mogelijk te maken om zorgtaken of rouwgevallen te kunnen afhandelen.
In die zin herinnert het arrest, waarover de vakbond USO heeft bericht, eraan dat collectieve arbeidsovereenkomsten de in het werknemersstatuut erkende minimumrechten alleen mogen verbeteren, maar nooit mogen beperken.
Met dit arrest verklaart het Hooggerechtshof de in de IIIe cao voor de sector “contactcentra” voorziene berekening in “kalenderdagen” nietig en bevestigt het, zoals eerder door het Nationaal Gerechtshof vastgesteld, dat betaald verlof altijd op werkdagen moet worden opgenomen. Zoals de vakbond USO benadrukt, lost dit arrest niet alleen het conflict in deze sector op, “maar versterkt het ook een algemeen geldende doctrine” die van toepassing is op alle sectoren en alle cao’s.
De juridische afdeling van de vakbond USO heeft benadrukt dat het arrest van het Hooggerechtshof “zich onderscheidt door zijn strenge juridische techniek en het vermogen van het Hooggerechtshof om een complexe kwestie te verduidelijken waarin het werknemersstatuut, de bepalingen van de collectieve arbeidsovereenkomst en de Europese richtlijn inzake het combineren van werk en gezin samenkomen”.
“Dit arrest is een zeer belangrijke overwinning voor de vakbonden, voor alle werknemers en in het bijzonder voor de vakbond USO, die de betwisting van de collectieve arbeidsovereenkomst heeft aangevoerd en de effectieve bescherming van betaald verlof als centraal element voor het combineren van privé-, gezins- en beroepsleven heeft verdedigd”, verklaart María Eugenia Moreno, de advocate van de USO die deze zaak heeft vertegenwoordigd.
Volgens Moreno legt het Hooggerechtshof met deze beslissing “een duidelijk criterium vast dat de rechtszekerheid versterkt, de jurisprudentie consolideert en de interpretatie van artikel 37.3 van het werknemersstatuut vastlegt na de omzetting van de Europese richtlijn. Bovendien beschermt het een fundamenteel minimumrecht in alle collectieve onderhandelingen en betekent het een belangrijke stap voorwaarts in de verdediging van de rechten van werknemers en daadwerkelijke gelijkheid”, benadrukte zij.
Het eerdere vonnis van de Audiencia Nacional van januari 2024 gaf gedeeltelijk gevolg aan een vakbondsklacht tegen de collectieve arbeidsovereenkomst voor contactcentra die vóór het koninklijk wetsbesluit 5/2023 was ondertekend en waarin was bepaald dat de vrije dagen kalenderdagen waren, en vernietigde tegelijkertijd een overeenkomst die na de inwerkingtreding van de regeling was gesloten en door CCOO, UGT en de werkgeversorganisatie van de sector in een paritaire commissie was ondertekend.
Het vonnis van de Audiencia Nacional maakte duidelijk hoe de dagen van bijzonder verlof bij overlijden en bijzonder verlof voor de zorg voor familieleden moeten worden berekend. Deze interpretatie is nu bevestigd door het Hooggerechtshof, dat het cassatieberoep van de Asociación de compañías de Experiencia con Clientes (CEX) heeft verworpen en het vonnis van de Audiencia Nacional heeft bevestigd en rechtsgeldig heeft verklaard.
Bron: agentschappen
