Het ziekenhuis van de liefdadigheidsvereniging van vrienden van patiënten in Gaza-stad is overvol met moeders met wallen onder de ogen en kinderen met te kleine hoofden, ingevallen ogen, opgezwollen buiken en kleine armpjes. Het is het enige kinderziekenhuis dat ondervoeding behandelt in het noorden van de Gazastrook, waar de hongersnood elke dag meer mensenlevens eist, waarvan de meeste kinderen.
“Mijn dochter was heel erg dik en ze was gezond, ze rende en speelde, ze was levendig. Maar nu kan mijn dochter zich niet meer bewegen, ze kan niet meer staan, ze kan niet meer lopen”, vertelt EFE Nura Hijazi, 29, terwijl ze de éénjarige Aisha in haar armen houdt.
Het kleine meisje is een van de vele kinderen die naar het ziekenhuis komen op zoek naar voedingsstoffen om het gebrek aan voedsel en de exorbitante prijzen te compenseren. Een enkel blikje melk kan Nura 200 sékiel (ongeveer 50 euro) kosten.
“Elke keer als we naar een ziekenhuis of een plek gaan waar voedingssupplementen worden uitgedeeld, zeggen ze ons: ‘Er is niets meer’”, legt Hijazi uit. De gangen staan vol met kinderen die aan infusen hangen en in sommige gevallen door hun moeders worden vastgehouden. In de spreekkamers meten verpleegsters de armen van baby’s met een meetlint dat in drie kleuren is verdeeld: groen, oranje en rood. Deze kleuren symboliseren het risico waaraan het kind is blootgesteld. Als ze het meetlint om de arm van een meisje leggen, is het 11 centimeter. Bij een baby is het negen. In beide gevallen is het rood.
De directeur van het ziekenhuis, dr. Said Salah, houdt zich al meer dan twintig jaar bezig met voeding, maar nog nooit heeft hij zoiets gezien als wat er momenteel in Gaza gebeurt. “In Zuid-Afrika zijn hongersnoden te wijten aan civiele factoren, maar niet aan oorlog, blokkades of het belegeren van voedsel. Dit is het werk van mensen, dit is niet natuurlijk”, klaagt hij. “Dit is een menselijke daad, het is verschrikkelijk dat 2,1 miljoen mensen al 22 maanden geen voedsel krijgen”, voegt hij eraan toe, verwijzend naar de duur van het Israëlische offensief.
Sinds het begin van zijn offensief tegen Gaza in oktober 2023 heeft Israël de invoer van voedsel, medicijnen en brandstof beperkt, waardoor de Palestijnen worden blootgesteld aan een voortschrijdende hongersnood. In maart sloot het leger de toegang tot hulpgoederen voor de Gazastrook volledig af voor elf weken (tot 18 mei), waardoor de ondervoedingscrisis nog verergerde.
Volgens de VN-hulporganisatie voor Palestijnse vluchtelingen, UNRWA, is het aantal consultaties van kinderen onder de vijf jaar wegens ondervoeding in hun klinieken tussen maart en juni verdubbeld, waarbij één op de tien kinderen ondervoed is.
Maandenlang was de voedselcrisis in Gaza zichtbaar, omdat de bevolking gedwongen was zich te voeden met alleen rijst, peulvruchten en pasta en enkele andere conserven: “Nu is er geen rijst, geen linzen, geen macaroni, geen meel, niets”, klaagt Hijazi.
Dr. Salah meldt dat deze schaarste op straat ertoe leidt dat patiënten, zelfs als ze worden ontslagen, na vier of vijf dagen weer terugkomen.
De honger die de bevolking al maandenlang teistert, heeft nu in Gaza rampzalige vormen aangenomen. Volgens het ministerie van Volksgezondheid van de enclave zijn de afgelopen drie dagen meer dan 30 mensen omgekomen, onder wie twaalf kinderen.
“Ik weet dat al mijn personeel ondervoed is”, waarschuwt Salah, die vreest voor de prestaties van zijn uitgeputte en hongerige team. Het Wereldvoedselprogramma heeft zijn centrum laten weten dat het de patiënten van een maaltijd kan voorzien, maar niet het personeel.
Toen Najah Abu Shahada (19) haar baby naar het ziekenhuis bracht, “was hij alleen nog maar vel en botten”. De jongen met ingevallen ogen en scherpe gelaatstrekken kijkt naar zijn moeder terwijl zij uitlegt dat hij bij de geboorte 2,6 kilo woog en nu nog maar drie kilo.
“We hebben al lang niets meer te eten. We hebben al eeuwen geen brood meer gezien. We wachten op voedsel donaties. Als die komen, eten we. Zo niet, gaan we met honger naar bed. Ik zweer dat ik al een week niets heb gegeten. De dokter heeft me gezegd dat ik mijn kind borstvoeding moet geven, maar dat kan ik niet”, voegt ze eraan toe. De jonge vrouw slaapt al een week in het ziekenhuis. Ze wil dat niet, maar ze is te bang om haar baby te verliezen: “Hij is alles wat ik heb”, zegt ze met een ernstige blik. Haar man kwam afgelopen december om het leven bij een Israëlische aanval.
Bron: agentschappen
