De regering heeft ingestemd met de afschaffing van de erkenning van permanente arbeidsongeschiktheid als een automatische reden voor ontslag, zodat ontslag alleen nog kan plaatsvinden als de werknemer daar vrijwillig om vraagt of als het voortzetten van het dienstverband van de werknemer in het bedrijf gepaard gaat met “buitensporige kosten”.
Het wetsontwerp dat op dinsdag (23/07/2024) door de Raad van Ministers is goedgekeurd, zal binnenkort naar het Spaanse parlement worden gestuurd voor parlementaire behandeling.
De tweede vice-president en minister van Arbeid, Yolanda Díaz, verklaarde op de persconferentie na de vergadering van de Raad dat deze wetswijziging “een historische discriminatie van werknemers met een handicap” en een “schending van hun fundamentele rechten” corrigeert. Tot nu toe was automatische beëindiging van de arbeidsovereenkomst toegestaan in gevallen waarin de werknemer blijvend of volledig arbeidsongeschikt was, d.w.z. in het geval van een zogenaamde “ernstige handicap”.
Met de wetswijziging wordt het contract alleen geannuleerd als “de werknemer daar vrijwillig toe besluit”, omdat hij of zij kan blijven werken en om een andere baan kan vragen, legt Díaz uit. Bedrijven worden dus verplicht om redelijke aanpassingen te doen zodat mensen met een handicap hun recht op werk kunnen uitoefenen, zelfs als ze gehandicapt raken nadat ze hun beroepsactiviteit zijn begonnen. De verordening wijzigt artikel 49.1.e) van het werknemersstatuut door het schrappen van de verwijzing naar de automatische beëindiging van de arbeidsrelatie als gevolg van invaliditeit, absolute blijvende arbeidsongeschiktheid en tijdelijke blijvende arbeidsongeschiktheid, waardoor deze oorzaken worden gescheiden van het overlijden van de werknemer.
“Permanente arbeidsongeschiktheid hoeft volgens het burgerlijk en arbeidsrecht niet synoniem te zijn met de dood van de werknemer”, aldus het ministerie van Arbeid in een communiqué. De beëindiging van het contract, die vrijwillig is voor de werknemer.
De mogelijkheid om het contract te beëindigen, dat voorheen in handen was van het bedrijf, hangt af van de wil van de werknemer, die kan beslissen om weg te gaan of kan vragen om de baan aan te passen of over te plaatsen naar een andere vacante en beschikbare functie die overeenkomt met zijn beroepsprofiel en compatibel is met zijn nieuwe situatie.
De gedwongen beëindiging van de arbeidsovereenkomst is uitsluitend afhankelijk van het feit dat de aanpassingen die nodig zijn om de baan aan te passen “buitensporige kosten” voor het bedrijf met zich meebrengen. De tekst geeft dus de specifieke criteria die moeten worden gebruikt om te beoordelen of de aanpassingskosten geheel of gedeeltelijk door overheidssteun of -subsidies kunnen worden gedekt en, als dat niet het geval is, of ze buitensporig zijn in verhouding tot het gemiddelde salaris, de omvang en de omzet van de onderneming.
Daarnaast bepaalt de richtlijn dat de werknemer vanaf de datum van kennisgeving van de erkenning van blijvende arbeidsongeschiktheid een maand de tijd heeft om te beslissen of hij zijn baan wil behouden. Het bedrijf heeft dan maximaal drie maanden om de baan aan te passen aan de nieuwe eisen, een andere functie te vervullen of het contract te beëindigen als aan de voorwaarden wordt voldaan. Tijdens de wachtperiode ontvangt de werknemer een tijdelijke arbeidsongeschiktheidsuitkering, zodat er geen gaten in de bescherming vallen.
Bron: Agentschappen
