Een jaar nadat het natuurpark s’Albufera de Muro op Mallorca voor het eerst in zijn geschiedenis het broeden van roze flamingo’s documenteerde, vermenigvuldigt de populatie van deze vogel zich met sprongen. De directeur van het natuurpark, Matias Rebassa, meldt dat er in 2023 al 40 flamingokuikens zijn geteld, 38 meer dan in 2022. Wat op het eerste gezicht goed nieuws lijkt, is in werkelijkheid het resultaat van de verzilting van het natuurpark en de terugtrekking van zoetwater- en rietvelden.
“We hebben net de soortentelling afgerond en het lijkt een goed jaar te zijn geweest voor zoutwatersoorten (zoals zwartvleugel steltkluten, plevieren en flamingo’s),” zegt Matias Rebassa. “Hun populaties blijven toenemen door de verzilting, terwijl die van zoetwater- en rietsoorten afnemen,” legt hij uit.
De directeur van het natuurpark legt uit dat, net als een jaar geleden toen de eerste twee kuikens van de roze flamingo werden geboren, de kuikens zich “in een zeer afgelegen gebied van het park bevinden en alleen te zien zijn met een telescoop en van grote afstand”. Daarom zijn er momenteel geen foto’s.
In mei 2022 observeerde het Natuurpark-team voor het eerst een groep volwassen flamingo’s die eieren leken uit te broeden in hetzelfde gebied, nauwelijks zichtbaar voor telescopen. Na ongeveer twintig dagen stopten de flamingo’s met broeden en werd het vermoeden bevestigd. De biologen zagen dat twee volwassenen al vergezeld werden door twee kuikens die nog niet konden vliegen.
De grote vraag was nu of dit een anekdotische gebeurtenis was of dat de flamingo’s zouden blijven broeden, aangezien het nomadische vogels zijn. De cijfers voor 2023 laten er geen twijfel over bestaan. De directeur van het natuurpark herinnert zich dat dit een teken is van de geleidelijke verzilting waaronder s’Albufera al twintig jaar te lijden heeft en die versneld is door de overexploitatie van de watervoerende lagen en de klimaatverandering. Vooral het noordelijke deel van het wetland heeft te lijden onder de verzilting.
De flamingo, die voorkomt in Afrika, het Midden-Oosten, India en een groot deel van het Middellandse Zeegebied, is een nomadische vogel die zich voedt door met zijn snavel sediment uit zout of brak water te filteren. Op deze manier scheidt hij water en grond uit en vangt hij in plaats daarvan algen en kleine schaaldieren, waarvan de pigmenten hem zijn karakteristieke roze kleur geven, vooral tijdens het broedseizoen.
Dit typisch gekleurde verenkleed kan worden gebruikt om de leeftijd van de vogels te onderscheiden. Jonge vogels jonger dan één jaar hebben een witbruin en zwart verenkleed. Niet-broedende jonge vogels zijn meestal wit met een lichte roze tint en broedende volwassen vogels zijn het meest opvallend roze.
Bron: Agentschappen
